Wyjazdy do Zabrza od sezonu 2002/03

Nasze wyprawy do Zabrza zawsze należały do ciekawych.

Wyjazdy do Zabrza były stałym punktem w naszym wyjazdowym rozkładzie jazdy. Dość powiedzieć, że nasze drużyny spotykały się co sezon nieprzerwanie przez 20 lat, od sezonu 1979/80. Przerwa nastąpiła dopiero w wyniku przykrych dla nas okoliczności – spadku do II ligi po kampanii 1999/2000. 24 maja w roku milenijnym, pojechaliśmy na ostatni przed banicją wyjazd do Zabrza, już bez szans na utrzymanie. Drużyna miejscowych dobiła nas wynikiem 4:0.

Na kolejną wizytę w Zabrzu czekaliśmy niemal 3 lata. W pierwszym sezonie po awansie, Górnik podejmował nas 31 maja 2003 roku. Później nieprzerwanie potykaliśmy się co roku przez 7 sezonów. Potem nastąpiła kolejna przerwa, tym razem po dramatycznym spadku Zabrzan z ligi .

Górnik wrócił po jednym sezonie, jednak w kampanii 2010/11 na wyjazd do Zabrza dostaliśmy zakaz. Mimo to pojawiliśmy się na nim w 190 osób, wpuszczeni przez miejscowych na łuk stadionu. Sezon później na przeszkodzie w naszej obecności w Zabrzu stanęła budowa nowego obiektu. Ta przedłużała się w nieskończoność – trwa z resztą w sumie do dziś – czego efektem było nieprzyjmowanie gości przez Górnika na normalnych zasadach. W sezonach 2011/12, 2012/13, a także na meczu jesiennym w sezonie 2014/15 pojawiały się w Zabrzu tylko osoby jadące incognito. 30 osób obejrzało mecz dzięki uprzejmości Torcidy w kampanii 2013/14, zaś w 320 osób weszliśmy na wiosenny mecz rundy dodatkowej w sezonie 2014/15. Rok później mieliśmy okazję być pierwszą ekipą gości na nowym stadionie Zabrzan.

W sumie mimo 15 meczów od wybranej przez nas daty granicznej pojechaliśmy do Zabrza tylko 13 razy, z czego 4 razy zostaliśmy wpuszczeni przez miejscowych.

Do Zabrza mamy około 350 kilometrów, w sumie przez te 13 wizyt było nas w Zabrzu 8545, co daje średnią 657 osób na wyjazd. Najliczniej stawiliśmy się wiosną 2009, kiedy wypełniliśmy szczelnie klatkę plus bufor w sile 1950 kiboli, zaś najmniej było nas wiosną 2014 roku – 30, wpuszczonych na sektory Górnika. Z normalnych wyjazdów najmniejszą liczbą udaliśmy się wiosną 2004 roku – w 77 osób.

Wyjazdy do Zabrza śmiało można nazywać wiosennymi, bo na 13 wizyt, aż 9 odbyło się właśnie w rundzie rewanżowej.

Wyjazdy do Zabrza zawsze były ciekawe. Ekipa miejscowych to polska czołówka, a Górny Śląsk to gorący teren na którym roi się od różnych ekip. Jak to w tym rejonie bywa, na mecz z reguły docieraliśmy z dworca pochodem, idąc przez typowe, śląskie krajobrazy – familoki i ogólnie zajechane dzielnice. O to by nie brakowało dodatkowych „atrakcji” często dbała milicja, która pałkami i gazem traktowała tył i przód pochodu, urozmaicona była też droga – spory jej kawałek był nieoświetlony, a poza dziurami w ziemi spod niej wyrastały ławki i kosze na śmieci, przez które łatwo było zaliczyć glebę. Droga z dworca wiedzie też specyficznie nazwanymi ulicami, zwłaszcza w kontekście sytuacji, na przykład: „Szczęść Boże”.

Na naszych zabrzańskich delegacjach nie brakowało atrakcji ultras z naszej strony. W 2003 roku ograniczyliśmy się do flag na kijach, a od 2006 do 2009 roku, wszystkie cztery wyjazdy uatrakcyjniliśmy oprawami. W 2006 roku była to sektorówka, rok później machajki w barwach, zaś najwięcej działo się w 2008 roku. Wówczas zaprezentowaliśmy dwie choreografie, nie szczędziliśmy także pirotechniki. Oprawę pokazaliśmy równie w 2009 roku. Od tamtego wyjazdu z oczywistych względów na naszych 3 nieoficjalnych wyjazdach opraw nie prezentowaliśmy. Poultrasowaliśmy dopiero na naszym wyjeździe z marca 2016, kiedy to jako pierwsi w Polsce mogliśmy zająć miejsca na nowym sektorze gości. Oczywiście premierową wizytę odpowiednio uczciliśmy, odpalając pirotechnikę. Na szczególne wspomnienia zasługuje także wyjazd z wiosny 2004 roku. Wtedy to zadebiutowało nasze najważniejsze wyjazdowe płótno – flaga „Fanatycy”.

***